Mam dziecko w szkole i będę się starać zawsze pamiętać:

 

·         By pytać je codziennie, jak mu się powiodło w szkole.

·         Słuchać uważnie o czym mówi, kiedy ma problemy i śmiać się szczerze, kiedy jest rozradowane.

·         Cieszyć się ze wszystkich dobrych spraw, którymi ze mną się dzieli, martwić pomyłkami, pamiętając jednak, że każdy uczy się na błędach, że tylko z aktywnych działań czerpie się naukę życia - a więc będę zachęcać by szło do przodu, doświadczało, ponieważ w ten sposób czegoś się nauczy.

·         Wspólnie z nim prowadzić dziennik rodzinnych wydarzeń, omawiać bieżące sprawy  i czytać głośno otrzymane listy.

·         Zachęcać je, by było sobą i oczekiwać od niego tego, co w nim najlepsze.

·         Przytulać je często, co najmniej raz dziennie, nawet jeżeli jest już duże.

·         Uważać za najwspanialsze dziecko w świecie, powiedzieć mu o tym i tak  traktować.

·         Przyłączyć się do niego, kiedy czyta lub uczy się; uczyć się samemu wszystkiego co można zobaczyć, zrobić, osiągnąć i uświadomić sobie, że moje działanie przemawia bardziej niż to, co mówię, co nakazuję.

·         Nie krytykować! Zauważyć kiedy jest schludne, kiedy samo założyło czyste ubranie, nie trzaska drzwiami i ścisza radio.

·         Dać mu możliwości, by samo decydowało o wielu własnych sprawach - choćby o tym w co ma się ubrać.

·         Rozwiesić jego prace ręczne, rysunki, testy, wypracowania, bohaterów i fotografie - aby wszyscy w rodzinie cieszyli się nimi wspólnie; zatelefonować do dziadków, by opowiedzieć o jego ostatnim osiągnięciu.

·         Często pytać jego nauczycieli i trenera jak sobie radzi w szkole i w drużynie.

·         Zgłosić się, kiedy trzeba pomóc w szkole i w tym utwierdzać je w przekonaniu, że jego szkoła, nauka są ważną sprawą i dla mnie.

·         Zapomnieć o zmartwieniach i niepokojach osoby dorosłej, odprężyć się i cieszyć jego dzieciństwem, pamiętając, że szybko mijają  lata kiedy ono jest małym dzieckiem.

·         Udzielać mu często pochwał, każdego dnia powiedzieć coś miłego.

·         Dzielić się z nim tym, co jest dla mnie ważne.

·         Czasami wyłączać telewizor po to, by z nim pomówić; zawsze rozmawiać podczas obiadu, przed pójściem dziecka spać.

·         Stworzyć mu sytuację, by czuło się pomocne w domu, by pomagało w gotowaniu, myciu naczyń, sprzątaniu, aby rozumiało, że jego obecność jest potrzebna i że na niego liczymy.

·         Czekać cierpliwie, aż skończy rozpoczęte zajęcie - może być dzieckiem powolnym, długo myślącym.

·         Pamiętać, że jestem jedną z ważniejszych osób w jego życiu, że moje cechy, mój charakter są dla niego wzorem, które może potem naśladować.

 

 

 

 

Najważniejsze rady dla rodziców:

1.      Nie upokarzaj dziecka, bo ono tak jak ty ma silne poczucie własnej godności.

2.      Staraj się nie stosować takich metod, których sam w dzieciństwie nie akceptowałeś.

3.      Nie mów "Zrobisz to, bo ja tak chcę"- jeżeli musisz czegoś zabronić, zawsze to uzasadnij.

4.      Nie musisz być za wszelką cenę konsekwentny, nie musisz być w zgodzie z dorosłym (rodzicem, nauczycielem) przeciwko dziecku, jeżeli wiesz, że on nie miał racji.

5.      Jeżeli zachowałeś się wobec dziecka niewłaściwie, przeproś i wytłumacz się. Nie bój się utraty autorytetu, dziecko i tak wie, kiedy popełniasz błędy.

6.      Nigdy nie mów źle o dziecku, w szczególności w obecności innych osób.

7.      Gdy nie wiesz, jak postąpić, pomyśl jak ty poczułbyś się będąc dzieckiem.

                                                                                      

 

 

Pomóż swojemu dziecku polubić siebie:

Kształtuj u swego dziecka dobre samopoczucie.

 

 

 

Oto 8 zasad właściwego postępowania:

1. Udzielaj dziecku dużo pochwał.

Zwracaj uwagę na osiągnięcia dziecka, nawet bardzo drobne i często je chwal. Jeśli podkreślasz pozytywne strony zachowania dziecka, będzie ono zachowywać się tak, jak będziesz sobie tego życzyć. Twoje pochwały pomogą Twemu dziecku mieć dobre samopoczucie.

2. Chwal wysiłek a nie wynik.

Uświadamiaj swemu dziecku, że nie zawsze musi zwyciężać. Porażka może być sama w sobie nobilitująca, jeśli dało z siebie wszystko.

3. Pomóż swemu dziecku stawiać sobie realne cele.

Jeśli samo dziecko lub rodzice oczekują od niego zbyt wiele, porażka staje się miażdżącym ciosem.

4. Nie porównuj wyników Twego dziecka z innymi.

Wiele dzieci, w porównaniu z Twoim, ma lepsze ale i gorsze wyniki w nauce, sporcie, są bardziej ale i mniej uzdolnione. Przekonaj swoje dziecko, że jego wysiłki i starania są przedmiotem Twojej dumy.

5. Gdy korygujesz postępowanie dziecka, krytykuj jego działanie a nie dziecko.

Bezmyślny komentarz może być destrukcyjny dla dziecka, które zawsze traktuje słowa dorosłych jako przepis, prawo. Rodzice powinni starannie dobierać słowa, gdy oceniają (korygują) postępowanie dziecka.

6. Panuj nad swoją złością.

Najlepszym konstruktywnym sposobem dzielenia się z innymi ludźmi w pewnych sytuacjach swymi nieprzyjemnymi uczuciami i emocjami jest informowanie ich o tym. Dziecko nie czuje wtedy, że jest atakowane lub też, że jest z gruntu złe.

7. Powierz swemu dziecku konkretne działania.

Dzieci, które mają w domu wyznaczone konkretne zadania i obowiązki wiedzą, że robią coś ważnego, aby Ci pomóc. Uczą się w ten sposób czuć przydatnymi i ważnymi członkami rodziny. Dobre wykonywanie tych zadań wytwarza również poczucie sensu osiągnięć.

8. Okaż swemu dziecku, że je kochasz.

Przytulaj, całuj swoje dziecko, mów mu, że je kochasz. Pozwoli mu to dobrze myśleć o sobie. Dziecko nigdy nie jest za duże czy za małe, aby mu mówić, że jest największą wartością dla rodziców.

 

 

 

Apel Twojego Dziecka

• Nie psuj mnie, dając mi wszystko, o co Cię poproszę. Niektórymi prośbami jedynie wystawiam Cię na próbę.
• Nie obawiaj się postępować wobec mnie zdecydowanie. Daje mi to poczucie bezpieczeństwa.
• Nie pozwól mi utrwalić złych nawyków. Ufam, że Ty pomożesz mi się z nimi uporać.
• Nie postępuj tak, abym czuł się mniejszy niż jestem. To sprawia, że postępuję głupio, żeby udowodnić, że jestem duży.
• Nie karć mnie w obecności innych. Najbardziej mnie przekonujesz, gdy mówisz do mnie spokojnie i dyskretnie.
• Nie ochraniaj mnie przed konsekwencjami tego co zrobiłem. Potrzebne mi są również bolesne doświadczenia.
• Nie gderaj. Będę się bronił, udając głuchego.
• Nie dawaj mi pochopnych obietnic, bo czuję się bardzo zawiedziony, gdy ich później nie dotrzymujesz.
• Nie przeceniaj mnie. To mnie krępuje i niekiedy zmusza do kłamstwa, aby nie sprawić Ci zawodu.
• Nie zmieniaj swoich zasad postępowania w zależności od układów. Czuję się wtedy zagubiony i tracę wiarę w Ciebie.
• Nie zbywaj mnie, gdy stawiam Ci pytania. Znajdę informacje gdzie indziej, ale chciałbym, żebyś Ty był/była moim przewodnikiem po świecie.
• Nie mów, że mój strach i moje obawy są głupie. Dla mnie są bardzo realne.
• Nigdy nawet nie sugeruj, że jesteś doskonały i nieomylny. Przeżywam bowiem zbyt wielki wstrząs, gdy widzę, że nie jesteś taki.
• Nigdy nie myśl, że usprawiedliwianie się przede mną jest poniżej Twojej godności. Wzbudza ono we mnie prawdziwą serdeczność.
• Nie zabraniaj mi eksperymentowania i popełniania błędów. Bez tego nie mogę się rozwijać.
• Nie zapomnij jak szybko dorastam. Jest Ci zapewne trudno dotrzymać mi kroku, ale proszę Cię, postaraj się.

 

 

 

NIE PRZEMOCY !!!

 

Sprawdź, czy Twojego dziecka nie dotyczy, któryś z poniższych objawów:

• Brak apetytu lub nadmierne objadanie się
• Zaburzenia snu (np. koszmary senne, trudności w zasypianiu, itp.)
• Moczenie nocne
• Trudności z koncentracją
• Agresja wobec innych dzieci
• Niechęć do zabawy
• Ciągły smutek
• Kłopoty w nauce

Jeśli któryś z objawów występuje u Twojego dziecka, porozmawiaj o tym z pedagogiem szkolnym lub zadzwoń do NIEBIESKIEJ LINII 0 800 12 00 02